WK 2010. Hoe verder het toernooi vorderde des te duidelijker werd het wie er nu echt de touwtjes in handen had en dus hoe meer de aandacht verschoof van de duurbetaalde analitici en zogenaamde experts naar een aquarium in het Duitse Oberhausen.
Paul had het keer op keer bij het rechte eind voor wat betreft de voorspelling van elke aan hem voorgeschotelde wedstrijd in de vorm van twee bakjes die ieder een mossel bevatte. De twee bakjes waren voor de gelegenheid voorzien van de vlaggen van de landen die die dag tegen elkaar uitkwamen in een voetbalwedstrijd. De culinaire voorkeur van Paul was bepalend voor het verloop van het miljoenen kostende WK in Zuid-Afrika.
Paul werd op handen gedragen, Paul was geliefd, Paul was een held, Paul deed het open en eerlijk, Paul werd steeds beroemder en werd de onofficiële mascotte van het WK 2010.
Iedereen wilde paul zien, aanraken, knuffelen.
Paul kon, als zijn verzorgers dat hadden gewild, tot aan zijn dood, ook tegen betaling, het verloop bepalen van de dingen die op zijn voederbakjes stond afgebeeld. En dat leverde hem ook nog elke keer een vette mossel op en nog meer roem.
Maar wie oordeelt maakt vijanden. Zo gebeurde het dat Paul op een dag beschuldigd werd van voorkennis, van partijdigheid, van corruptie en ga zo maar door.
Zo blij als de verzorgers van Paul met de aandacht waren toen de kunsten van de achtarm nog een noviteit bleken, zo geschrokken waren ze nu door de onophoudelijke dreigementen. Tevens wisten ze niet wat ze aanmoesten met de eindeloze hoeveelheden smeekbedes uit de gokhoek om Paul maar van de hand te doen in ruil voor astronomisch hoge bedragen. Ook was het onbegonnen werk om in te gaan op de honderden verzoeken om de octopus op te laten treden in t.v.-shows, circussen of goochelacts.
Welke beslissing de Duitse verzorgers van de achtarm ook zouden nemen, Paul zou verliezen.
Er was maar één uitweg mogelijk voor de Grote Voorspeller.
Paul mocht nog één keer een voorspelling doen.
Op een geheime locatie lagen in een heerlijk warm aquariumpje twee met dekseltjes afgesloten bakjes, ieder een dikke garnaal bevattend van het fijnste soort. Op het linker bakje stond een afbeelding van een goudgeel strand, langzaam overgaand in een zee die zojuist de oranje avondzon opslokt. Op het rechter bakje stond een afbeelding van een dampende stoofschotel.
Paul mocht dus zijn eigen toekomst voorspellen, de uitslag werd ditmaal niet uitgezonden op de televisie maar men zegt dat ie dood is.....
