Aangezien mijn hele gezin uit roodharigen bestaat leek het een in Breda wonend familielid, zelf ook rood, een leuk idee ons op 7 september uit te nodigen voor het bijwonen van de Roodharigendag editie 2009 in haar woonplaats. Aangezien ik de smaak van het fotograferen redelijk te pakken had, leek het mij een leuk idee om op deze dag wat mensen in de straat te fotograferen. Het leek mij geen problemen op te gaan leveren aangezien alle in de stad verblijvende rooien konden verwachten dat ze die dag in het middelpunt van de belangstelling zouden staan. Sterker nog, ze probeerden het voor elkaar te krijgen een gigantische hoeveelheid rooien bij elkaar te brengen voor een groepsfoto.
Ik heb die dag circa 550 foto's gemaakt waarvan ik er 138 heb geselecteerd en op Flickr (slideshow) gezet. Ik had mijn camera uitgerust met de standaard 18-55mm lens, maar had ook een 70-300mm. lens bij me die ik de week ervoor had aangeschaft. Een leuk speeltje voor als je als fotograaf onopgemerkt wil blijven voor de gefotografeerde. Dit liep dus een beetje uit de hand.
Na een hele middag slenteren in de zon door het centrum van Breda waren we aan iets vochtigs toe met een blonde kraag. We zaten op een terras van café Dikke aan de Havermarkt en ik zat wat te spelen met m'n 70-300 lens. Renee van Bavel trad op dat moment op en alle aandacht was op haar gevestigd.
Ineens vielen mij twee dames op die aan kwamen fietsen, vervolgens afstapten en zichtbaar genoten van de muziek en de hele sfeer op de markt.
Dit was nog eens een gelegenheid om mijn teleobjectief te testen (lens voor de duidelijkheid). Wow, klik, oei....kan dit wel? Klik, ai...weer een foto. Als dit maar niet verkeerd wordt opgevat door de mede terrassers. Ach, zeker 6 terrassers horen bij mij, wat kan me gebeuren...klik...weer één. Tja, ze weten dat hier camera's aanwezig zijn. Aha, zouden ze er daarom zo bij fietsen, nou in ieder geval één van de twee dan...tjonge jonge wat een jonge(tje)(n)s. Daar lagen ze, zo voor het grijpen, nou ja..20 meter is wel ver hoor. Als babytjes in hun bedje, als een 2 weken jong poesje in je handpalm.
Thuis aangekomen wist ik niet wat ik er mee moest. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dit stukje natuur zomaar in mijn digitale prullenbak te gooien, ik heb het dan ook maar opgeslagen om er vervolgens 6 maanden niets mee te doen.
Maar maakt mij deze daad tot een gluiperd? of ben ik nu iemand die goed oplet en kan focussen. Ben ik nu een viezerik? of ben ik nu iemand die een tijdsbeeld voor het nageslacht heeft vastgelegd v.w.b. het geldende modebeeld. Maak ik inbreuk op iemands privacy door deze persoon ongevraagd op het internet tentoon te spreiden? of is het alleen maar haar vriendin die haar direct zal herkennen.
Ach wat kan het ook bommen, het is gewoon een plaatje waar mannen weer een beetje van opwarmen. En dat kunnen we wel gebruiken na deze winter. De lente staat gelukkig weer voor de deur, dus neem ik bij deze maar een voorschotje op wat ons weer te wachten staat.
Ze hadden trouwens géén rood haar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten