Tijd voor een nieuwe editie!

Ik zou het wel een keer aardig vinden als we de winter van 1979 konden overdoen. Ik denk dat we, gezien het feit dat iedereen nu met camera's rondloopt, een prachtboek kunnen verwachten.

Laat de sneeuw maar komen, die Elfsteden wordt toch nooit meer gehouden.



Van Duett naar A-traktor

Ze zijn er nog wel, (hier zoals hij is bedoeld)

maar dan moet je eens zien wat de jeugd er van maakt.

DOODZONDE!

(Maar wel leuk)

Een A-traktor is (in Zweden) een sterk begrensd motorvoertuig (max. 33km/h) en mag bestuurd worden vanaf 15 jaar. Om ermee op de openbare weg te mogen rijden moet het voertuig aan de achterzijde zijn voorzien van een oranje driehoekig bord met rode rand. Het is natuurlijk een sport om met de coolste modellen op school te verschijnen.



Er is niet echt iets veranderd

Een kijkje in een keuringsstation van veertig jaar geleden met 'oude' nieuwe auto's.

Zweedse yuppenbak

Met of zonder turbo, het bleef een lompe bak.

Altijd wat met die auto's (1)

Over mijn eerste auto, het slechte huwelijk en de moord.

De aankoop:

Ik ben van de militaire lichting '86-5 (omdat de opkomst van nieuwe lichtingen elke 2 maanden plaats had, betekende dit voor mij opkomen in oktober). Niet echt een periode om te reizen in de volgorde lopen-bus-trein-bus-lopen en dat elke keer op zondag- en vrijdagavond. Verre van ideaal dus. Kortom om mijn weekend met een dag te verlengen was ik toe aan een ander vervoermiddel.

De zoektocht was veel te kort en zonder goed advies dus leek alles wat binnen mijn budget paste al snel op de ideale auto. Hij kostte Fl.1400,-

Onze relatie:
De keus viel op een rode Peugeot 104 van ik denk een jaar of tien oud.
Als ik op pad ging van Veendam naar Ermelo kreeg ik pas warme handen t.h.v. Zwolle en in Ermelo werden m'n voeten net warm.

Als het rode onding, na een week op het kazerneterrein te hebben gestaan, op vrijdag in de namiddag weer tot leven moest worden gewekt bleek de 104 er vaak geen zin in te hebben om dát te doen waarvoor hij ooit was gemaakt; starten en rijden! Ik begon dus ook vaak als één van de laaste dienstplichtigen van de Jan van Schaffelear Kazerne aan mijn weekend. Ik kan me dus eigenlijk ook niet voorstellen dat ik mijn auto vertroetelde met een sopje en warm water, maar na een half jaar van ellende en ergernissen besloot ik het kreng een keer door de wasstraat te sturen.

Ik plaatste de auto in de wasstraat, antennetje inschuiven, wat kon er misgaan? en liep naar de automaat om het wasprogramma te starten. Ik bleef achter de auto staan om te zien hoe de borstels de 104 ontdeden van een half jaar verwaarlozing. Al vrij snel verscheen een glimmende rode kont en er gloorde weer hoop op een betere relatie. Om te laten zien dat ook ik mijn best ging doen voor een betere relatie wilde ik mijn Peugeootje aan de voorzijde van de wasstraat opwachten als deze onder de douche vandaan kwam.

Alles verliep prima totdat de horizontale borstelarm toe was aan de motorkap. Ik hoorde, boven het lawaai van de wasstraat uit, een blikkerig en scheurend geluid, het ging door merg en been en ik kon niets anders doen dan afwachten. Nadat de borstel klaar was met martelen verdween deze richting plafond en werd mij duidelijk wat er gebeurd was. De verticaal roterende borstelharen van de horizontale borstelarm hadden als een slijptol een gleuf gegraven tussen motorkap en linker voorspatbord. Rondom de autoband lagen de stille getuigen; dikke stukken plamuur en nog veel meer roest en het spatbord hing er maar zielig bij.

Maar schoon was ie wel! 

De moord:

Ondertussen had defensie mij nog verder weggestopt (Ossendrecht/ Huijbergen) en moesten we nu elk weekend 2x 333 kilometer reizen.

Op de laatste reis van de zwaar op de proef gestelde 104 wilde ik t.h.v. Beilen een oudere Mercedes inhalen met dito bestuurder. Toen ik het koppel in zijn geheel gepasseerd was hoorde ik plotseling een klap in het vooronder en schoot de neus naar beneden; de toch al geringe trekkracht was nu helemaal weggevallen. Ik raadpleegde de achtuitkijkspiegel en zag van alles over de A28 stuiteren wat eens bij mijn Peugeot hoorde. Vrijwel direct daarna verscheen rechts van mij het koppel Mercedes/ oude man weer. Deze keer lachte hij 'vriendelijk' naar ons. Nu haalde hij mij in. Wij kwamen al rollend in de berm tot stilstand. De ANWB werd ingeschakeld en, alsof ik nog niet genoeg ellende had meegemaakt, werd ik direct afgeperst door de vriendelijke monteur. "Als je wilt dat wij je helpen dan moet je wel eerst lid van ons worden en dat kun je bij mij wel regelen."

Het bleek dat de aandrijfas eruit was geklapt, hoogstwaarschijnlijk door een aanslag eerder die dag.

We waren namelijk die dag met de hele groene zwik (verplicht) uitgenodigd op ons 'hoofdkantoor' in Den Haag. Na afloop van een geestdodende dag bleek de Peugeot er weer eens geen zin in te hebben om te starten.

Nu was er ook een boerenzoon bij met een 'goed' idee. "Ik heb een sleepstange in de woagen liggen." "Een wat? Is een kabel niet beter?" "Welnee, deze gebruke we ok altied op de beurderie." Ik liet me weer eens ompraten. Stang tussen de auto's, koppeling ingetrapt, tweede versnelling en toen we iets van 10 km/h reden liet ik de koppeling opkomen. De 104 maakte bij het aanslaan van de motor een flinke beweging naar voren en ik hoorde een klap die ik diezelfde dag nóg een keer zou gaan horen.

In Den Haag is mijn rode Peugeot 104 dus vermoord maar ik heb het lijk nog naar Beilen kunnen verslepen.

Dit heb ik nog kunnen redden





Het gecommandeer begint al!

Eerst een uniform voor ons uitgekozen en nu ook nog onze identiteit afnemen

Toen geen bijtelling voor de zakelijke rijder.

Volvo PV544

Sint Martinus

Bandopname van een zingende Arie Emens.

De gelukkigste man van de avond

Daar word ik vrolijk van.

Een poosje terug ontdekte ik dat wij bij onze digitale aanbieder Ziggo ook een soort radio 4 met beeld hebben: BravaNL.
Van alles wat op klassiek gebied.
In de eerste kennismaking met deze zender zat gelijk al een toppertje. Ik heb het clipje terug kunnen vinden op YouTube en bekijk hem ook geregeld omdat ik nou eenmaal gelukkig word bij het zien van gelukkige mensen.
Het betreft hier het stuk Estancia - Malambo van Alberto Ginastera uitgevoerd door een uitzinnig 'Simon Bolivar Youth Orcestra' o.l.v. een blijkbaar dolgelukkige Gustavo Dudamel op het Lucerne Festival 2007.
Op het laatst zit niemand meer op zijn stoel (en daarmee bedoel ik de orkestleden). Maar dat doet niets af aan de kwaliteit.

Hard-top niet voor softies

Het goede voorbeeld van Arriva

Of toch niet?

ASL: ASL (verkeersleiding Arriva) Leeuwarden met Kars.
Ik: Goedenavond met Jaap.
ASL: Goedenavond, zeg het eens.
Ik: Ik heb nu iets bijzonders te melden...
ASL: Nou we zijn benieuwd.
Ik: Ik loop hier in 'de tuin' (rangeerterrein) in Groningen en zie een trein opgesteld staan met een behoorlijk schilderij.
ASL: Nou da's helaas niet zo bijzonder hoor. Zeg eens, hoeveel vierkante meter hebben ze nu weer beschilderd.
Ik: Als ik het goed inschat, zo'n 8 viekante meter trein is het wel.
ASL: Dat is inderdaad behoorlijk bijzonder groot.
Ik: Nee, dat is nou niet het bijzondere er aan.
ASL: Wat is er dan zo bijzonder aan ordinaire graffiti terrorisme.
Ik: Nou deze kunstenaar of terrorist heeft haar naam er zelfs bij gezet en of dat niet genoeg is ook haar woonplaats en leeftijd.
ASL: Dat meen je niet nouw? (Leeuwarder stopwoordje).
Ik: Jazeker, en het is nog een leesbare 'tag' ook.
ASL: O.k. zeg het maar nouw, dan kan de spoorwegpolitie eindelijk eens serieus aan de slag.
Ik: Het is van ene Marije Valk uit Warns en ze kliedert dat ze 11 jaar is.
ASL: ...........eh.............is dat eh, is dat toevallig de 311 (Hans Wiegel)?
Ik: Ja, hoezo?
ASL: Jij dikke ... , dat is ....., laat maar.

Twee dagen later.
ASL: Met Arno.
Ik: Ik wil even graffiti melden.
ASL: Is het de 311?
Ik: Ja...
  tuut tuut tuut.....

Nu al gekraakt?

Of een vergeten bouwvakker.

Nu rijden ze zelf in Spykers en ferrari's

Daar gaat ie weer

Roostertje klaar, benieuwd of al mijn wensen worden vervuld.
CHM klaar; ik mag weer een jaar de baan op.
Enneh, nee Gelkinghe, het betekent niet 'stoppen' maar 'rijden van de seingever af' m.a.w.: wegwezen! (http://www.railmeester.nl/mediapool/69/699637/data/seinenboek.pdf , pagina 75)