Altijd wat met die auto's (1)

Over mijn eerste auto, het slechte huwelijk en de moord.

De aankoop:

Ik ben van de militaire lichting '86-5 (omdat de opkomst van nieuwe lichtingen elke 2 maanden plaats had, betekende dit voor mij opkomen in oktober). Niet echt een periode om te reizen in de volgorde lopen-bus-trein-bus-lopen en dat elke keer op zondag- en vrijdagavond. Verre van ideaal dus. Kortom om mijn weekend met een dag te verlengen was ik toe aan een ander vervoermiddel.

De zoektocht was veel te kort en zonder goed advies dus leek alles wat binnen mijn budget paste al snel op de ideale auto. Hij kostte Fl.1400,-

Onze relatie:
De keus viel op een rode Peugeot 104 van ik denk een jaar of tien oud.
Als ik op pad ging van Veendam naar Ermelo kreeg ik pas warme handen t.h.v. Zwolle en in Ermelo werden m'n voeten net warm.

Als het rode onding, na een week op het kazerneterrein te hebben gestaan, op vrijdag in de namiddag weer tot leven moest worden gewekt bleek de 104 er vaak geen zin in te hebben om dát te doen waarvoor hij ooit was gemaakt; starten en rijden! Ik begon dus ook vaak als één van de laaste dienstplichtigen van de Jan van Schaffelear Kazerne aan mijn weekend. Ik kan me dus eigenlijk ook niet voorstellen dat ik mijn auto vertroetelde met een sopje en warm water, maar na een half jaar van ellende en ergernissen besloot ik het kreng een keer door de wasstraat te sturen.

Ik plaatste de auto in de wasstraat, antennetje inschuiven, wat kon er misgaan? en liep naar de automaat om het wasprogramma te starten. Ik bleef achter de auto staan om te zien hoe de borstels de 104 ontdeden van een half jaar verwaarlozing. Al vrij snel verscheen een glimmende rode kont en er gloorde weer hoop op een betere relatie. Om te laten zien dat ook ik mijn best ging doen voor een betere relatie wilde ik mijn Peugeootje aan de voorzijde van de wasstraat opwachten als deze onder de douche vandaan kwam.

Alles verliep prima totdat de horizontale borstelarm toe was aan de motorkap. Ik hoorde, boven het lawaai van de wasstraat uit, een blikkerig en scheurend geluid, het ging door merg en been en ik kon niets anders doen dan afwachten. Nadat de borstel klaar was met martelen verdween deze richting plafond en werd mij duidelijk wat er gebeurd was. De verticaal roterende borstelharen van de horizontale borstelarm hadden als een slijptol een gleuf gegraven tussen motorkap en linker voorspatbord. Rondom de autoband lagen de stille getuigen; dikke stukken plamuur en nog veel meer roest en het spatbord hing er maar zielig bij.

Maar schoon was ie wel! 

De moord:

Ondertussen had defensie mij nog verder weggestopt (Ossendrecht/ Huijbergen) en moesten we nu elk weekend 2x 333 kilometer reizen.

Op de laatste reis van de zwaar op de proef gestelde 104 wilde ik t.h.v. Beilen een oudere Mercedes inhalen met dito bestuurder. Toen ik het koppel in zijn geheel gepasseerd was hoorde ik plotseling een klap in het vooronder en schoot de neus naar beneden; de toch al geringe trekkracht was nu helemaal weggevallen. Ik raadpleegde de achtuitkijkspiegel en zag van alles over de A28 stuiteren wat eens bij mijn Peugeot hoorde. Vrijwel direct daarna verscheen rechts van mij het koppel Mercedes/ oude man weer. Deze keer lachte hij 'vriendelijk' naar ons. Nu haalde hij mij in. Wij kwamen al rollend in de berm tot stilstand. De ANWB werd ingeschakeld en, alsof ik nog niet genoeg ellende had meegemaakt, werd ik direct afgeperst door de vriendelijke monteur. "Als je wilt dat wij je helpen dan moet je wel eerst lid van ons worden en dat kun je bij mij wel regelen."

Het bleek dat de aandrijfas eruit was geklapt, hoogstwaarschijnlijk door een aanslag eerder die dag.

We waren namelijk die dag met de hele groene zwik (verplicht) uitgenodigd op ons 'hoofdkantoor' in Den Haag. Na afloop van een geestdodende dag bleek de Peugeot er weer eens geen zin in te hebben om te starten.

Nu was er ook een boerenzoon bij met een 'goed' idee. "Ik heb een sleepstange in de woagen liggen." "Een wat? Is een kabel niet beter?" "Welnee, deze gebruke we ok altied op de beurderie." Ik liet me weer eens ompraten. Stang tussen de auto's, koppeling ingetrapt, tweede versnelling en toen we iets van 10 km/h reden liet ik de koppeling opkomen. De 104 maakte bij het aanslaan van de motor een flinke beweging naar voren en ik hoorde een klap die ik diezelfde dag nóg een keer zou gaan horen.

In Den Haag is mijn rode Peugeot 104 dus vermoord maar ik heb het lijk nog naar Beilen kunnen verslepen.

Dit heb ik nog kunnen redden